Ελληνικά 
- Λεπτομέρειες
Έρχεται δύσκολος χειμώνας ακούμε!! Ενεργειακή κρίση, πόλεμος, κρύο, ξηρασία, φτώχεια, σεισμοί και καταποντισμοί και το κακό συναπάντημα. Και φυσικά με όλα αυτά το ερώτημα παραμένει επιτακτικό και δυσεπίλυτο: Όταν το κόστος μετακίνησης έχει φτάσει να πίνει φρέντο νέκταρ με το Δωδεκάθεο στον Όλυμπο με επόμενη στάση τα γκνου στα Ιμαλάια, το ερώτημα αρχίζει να δυσκολεύει:
Πώς θα μετακινούμαστε σε καθημερινή βάση χωρίς να θυσιάζουμε το μέλλον μας;
Ανακαλύψτε εδώ την απάντηση
Είναι άραγε το ποδήλατο ο τρόπος; Μήπως το παρακάνουμε με τον ιδεαλισμό;
Είμαι ένας από αυτούς που όσο μπορούν μετακινούνται με ποδήλατο, είτε για δουλειά είτε για διασκέδαση, αναψυχή, ή ψυχαγωγία εδώ και 30 χρόνια.
Μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια είδαμε τον ποδηλατικό χάρτη της Ελλάδας να αλλάζει, από το απόλυτο τίποτα, σε μερικούς τρελούς που «όφειλαν» να μην καταλαμβάνουν χώρο στο οδόστρωμα, στην άνοδο των ποδηλατικών κινημάτων (που πολλοί θα πουν ότι μπορεί και εν μέρει να έβλαψαν τη φήμη των ποδηλατών στην συνύπαρξή τους με τους/τις/τα άλλους/ες/α εποχούμενους/ες/α), μέχρι τον ποδηλατικό παροξυσμό της καραντίνας που μέχρι και η γιαγιά μου πήρε ποδήλατο.
https://www.youtube.com/watch?v=sYXOYeSdlh8 (αυτά γινόντουσαν το 11)
Εκτός βέβαια από τους ιούς, τώρα βλέπουμε και την αύξηση στις τιμές και δη των καυσίμων, με το κόστος της ενέργειας να αποτελεί τη νέα πανδημία που στοιχειώνει την καθημερινή μας μετακίνηση.
Μήπως το ποδήλατο θα ήταν η λύση;
Εδώ και 30 χρόνια τα ίδια ερωτήματα παραμένουν. Είναι το ποδήλατο ασφαλές για την αστική μας μετακίνηση; Είναι αποτελεσματικό; Είναι ξεκούραστο; Είναι οικονομικό; Έχει άραγε κάποια άλλη επιρροή στην ποιότητα ζωής και την οικολογική επιβίωση του πλανήτη;
Η δική μας απάντηση εδώ στην Kassimatis Cycling είναι ναι σε όλα!
Θα πει κανείς ότι βλέπουμε τους εαυτούς μας ως ποδηλατικούς Δον Κιχώτες, που επιτίθενται βαυκαλιστικά στη σύγχρονη χίμαιρα. Ίσως είναι κι έτσι.
Προσωπικά, αυτό που σκέφτομαι ότι έχει νόημα όταν μπαίνουμε στην «ρομαντική» συζήτηση περί αλλαγής του κόσμου, είναι τα μικρά πράγματα. Γιατί πιστεύω ότι αν δεν έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο, έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα μικρά πράγματα γύρω μας. Και ίσως, μερικές φορές, πολλά μικρά πράγματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρη ενός μεγάλου.
Μένω στην Αθήνα. Μια πόλη 5 ½ εκατομμυρίων ψυχών. Ζούμε διαρκώς πολύ κοντά μεταξύ μας- κι αυτό είναι κοινό για τις περισσότερες μεγάλες πόλεις του κόσμου. Η συμβίωση έχει οφέλη αλλά και ευθύνες: Είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά και θεμελιωδώς αποκαλυπτικό να συνειδητοποιούμε ότι αυτό που κάνουμε κάθε στιγμή επηρεάζει τους ανθρώπους γύρω μας και άρα και εμάς τους ίδιους τελικά, και μάλιστα στη νιοστή.
Ζούμε με την ψευδαίσθηση της ιδιωτικότητας. Δεν είμαστε μονάχα άτομα και δεν θα γίνουμε ποτέ. Συνυπάρχουμε και συνεξαρτόμαστε. Είμαστε συγκάτοικοι και σύντροφοι στη ζωή.
Το να πηγαίνεις στη δουλειά κάθε πρωί είναι μια καθημερινή απόδειξη: Είναι αποκαλυπτικό να βλέπεις τόσα πολλά αυτοκινούμενα στο δρόμο, να κολλάνε στην κίνηση, που μάλλον για ακινησία μοιάζει. Και αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι στη συντριπτική πλειοψηφία, τα αυτοκίνητα ταξιδεύουν με έναν μόνο επιβάτη. Τον οδηγό.
Και να βλέπεις κάθε μέρα, όλους αυτούς τους ανθρώπους να πηγαίνουν προς την ίδια κατεύθυνση και την ίδια στιγμή, και να δίνουν τον ίδιο αγώνα, να υφίστανται την ίδια πίεση και το ίδιο άγχος. Ακριβώς επειδή υπάρχει ατελείωτη κίνηση, εκκωφαντικός θόρυβος, υπερβολική καθυστέρηση, ατέρμονη πλήξη, άσκοπη απώλεια χρόνου, υπάρχει και ανεξέλεγκτος εκνευρισμός.
Δεν μπορώ παρά να σκεφτώ τα logistics που λένε και στο χωρίο μου. Πάρα πολύς χώρος κατειλημμένος, πάρα πολλοί πόροι που δαπανώνται, καταστροφική ρύπανση. Και γίνεται φανερό ότι η μετακίνηση στην πόλη είναι εφιάλτης λόγω ενός φαύλου κύκλου. Όχι, δεν θα κατηγορήσω τα αυτοκίνητα για την παγκόσμια ρύπανση, θα μπορούσαμε πρώτα να κατηγορήσουμε άλλα πράγματα ίσως, όπως η βαριά βιομηχανία και ο καταναλωτισμός μας.
(χωρίς λόγια)
Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, κάθε πρωί και κάθε βράδυ, κάθε μέρα, όλος ο θόρυβος, όλη η ζέστη, όλη η καθυστέρηση, όλη η αιθαλομίχλη θα μπορούσε να μειωθεί. Ναι, θα μπορούσε, και η ποιότητα ζωής σε αυτές τις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι πολύ, πολύ καλύτερη.
https://www.youtube.com/watch?v=DKbRL6Opifg
Κάποιοι θα πουν ότι το ποδήλατο είναι πολύ κουραστικό, ότι είναι πολύ ακριβό, ότι είναι πολύ επικίνδυνο. Όμως δεν είναι ρομαντικό.
Είναι ένα αντικειμενικό γεγονός ψάξτε το: Το ποδήλατο είναι φθηνότερο, συχνά γρηγορότερο, πιο υγιεινό, πιο ήσυχο, λιγότερο βλαβερό για την ατμόσφαιρα και εν τέλει, πολύ πιο διασκεδαστικό.
Και κυρίως, αναμφίβολα, μπορεί να αλλάξει τα μικρά πράγματα γύρω μας.
